Verjaardagen.
Maandenlang wordt er over gepraat, wekenlang nachtjes afgeteld, tot eindelijk die laatste avond is gekomen. Nog maar één nachtje slapen, morgen ben ik jarig!
Ken je het gevoel nog van vroeger? Hoe heerlijk kan hetzijn, alles wordt geregeld voor je, je kan niet wachten op het cadeautje, de taart,de versierde kamer, de visite die langskomt. Maar wat er vooral ook bij zit: het is JOUW dag! Alles draait om jou!
Bij ons mogen ze uiteraard hun cadeauwensen vertellen,meedenken over het vieren van de verjaardag en kiezen ze het avondeten uit. Sommigezijn er snel uit: chinees halen, boerenkool eten, macaroni eten, of als je niet kunt kiezen: gourmetten. Dan kan je namelijk ook pannenkoeken en eieren eten. Slimmerik. Gisteren was het ijs met pannenkoeken. Ook leuk. Met appel, kaneel en rozijnen. En aardbeien en banaan. Is mijn gezonde moeder-ik ook weer tevreden.
Zoon 3 had al weken geleden, zo niet maanden geleden zijn verlanglijstje klaar. Hij kon niet wachten en was ontzettend benieuwd. Heerlijk om te zien! Hoe anders was dat bij Zoon 1. Toen hij bijna 4 jaar werd vertelde ik hem dat hij ook een cadeautje zou krijgen. Zijn reactie was goud waard: ‘Waarom krijg ik dan een cadeautje? Ik ben toch al jarig?’. Zijn verjaardag was blijkbaar al genoeg voor hem. Het was toch al zíjn dag?!
Dat pure gevoel bij mij is er inmiddels wel wat af. Het is nog steeds jouw dag maar de realiteit is dat je nog steeds de dagelijkse dingen moet regelen. De vaatwasser moet leeg, de kinderen op de normale tijd uit bed en naar school toe. Zelf aan het werk (voor de baas of voor het gezin) en het enige wat anders is, is dat je óók nog taarten moet bakken en je huis nog net wat schoner moet zijn dan normaal. Daar krijg ik dus stress van. Dag relaxte verjaardag. Het wordt niet meer geregeld voor je zoals vroeger.
Respect voor mijn ouders. Die elke verjaardag vierden met cadeaus, taart en visite. 8 keer per jaar! Ik heb nooit ervaren dat ze gestrest waren. Sterker nog: als ik ’s avonds laat naar bed toe ging, kroop ik vaak nog even mijn bed uit (met een niet nader te noemen zus) en keken we door het raampje aan de bovenkant van de woonkamer deur (jep, half hangend aan de trap en een richeltje…) en zagen wij de hele kamer vol zitten met visite, hoorden we ze hard lachen en zag het eruit als een ontspannen gezelschap. Díe herinneringen heb ik. Ik gun dat beeld mijn kinderen ook. Alhoewel, niet zo gevaarlijk hangend aan een traptrede en mini richeltje… Maar dat beeld van ontspannen ouders, het gelach met elkaar. Het elkaar kunnen zien en meen genieten van de verjaardagen van de mensen van wie je houdt.
Ik kan overduidelijk leren van het niet-gestrest zijn van mijn ouders. Toch eens vragen wat hun geheime wapen was. Het genieten van het samenzijn vande mensen om mij heen lukt al wel prima. Alleen het voorbereiden is het nog niet (helemaal)…
Dus ik moet óf catering inhuren (www.slipofthemind.nl bijvoorbeeld), óf in de leer gaan bij mijn ouders. Trouwens, slip of the mind is toevallig familie van mijn ouders. Vast dezelfde genen meegekregen??
Neemt trouwens niet weg dat ik het voor onze kinderen met alle liefde doe. Trouwens, voor de man ook. Alleen mijn verjaardag vier ik nooit. Dat scheelt een hoop gestress op MIJN dag. Prima cadeau lijkt me dat eigenlijk. Een relaxte dag. Al mis ik dan ook weer de mensen om mij heen. Want die zie ik graag. Dus voor alle mensen die dit lezen: kom gerust spontaan langs op mijn verjaardag. Je bent altijd welkom. Ik kan niet beloven dat het huis spic en span is, of dat er taart in huis is. Maar: gezelligheid en liefde in overvloed!