Je wordt er bijna mee doodgegooid, minimalist hier, minimalist daar. En nu weer een
verhaaltje erover? Over hoe goed het is als we allemaal minder willen in plaats
van meer? En hoe je daar dan ook over op mag scheppen omdat het nu echt van deze
tijd is?
Soms is het ook een noodzaak. Minimaliseren. Verkopen wat je niet meer nodig hebt want dat
levert weer wat geld op. Of niet veel kleren in de kast hebben omdat er weinig
budget voor is. Dan is het noodzaak. Deze mensen hoor je echter niet vaak over
‘het minimaliseren’.
Tiny house idem dito. Het klinkt heel idyllisch, je eigen huisje samen stellen,
functionele spullen hebben zoals een trap met uitschuiflades eronder, of een
opklapbed wat eenmaal opgeklapt een sfeervolle houten omlijsting is van een
schilderij (goed vast getapet). Of het handig is met 4 kinderen is een ander verhaal...
En echt hoor, het spreekt mij ook aan. Lekker rustig, weinig spullen, een klein huis
met vast een hoop minder onnodige spullen. Maar is de reden waarom mensen het
doen niet een levensovertuiging maar een levensnoodzaak?
Een huis kopen als starter is (nog steeds) niet makkelijk. Een full-time ‘Jan Modaal’
baan is niet een ruime basis om een huis te kunnen kopen, laat staan als er een
studieschuld aan vast zit, of een gezin. Gevulde kasten is ook niet voor
iedereen haalbaar. Niet alleen de nieuwste mode items, maar ook niet altijd een
goed gevulde voorraadkast, of zelfs koelkast. Het aantal mensen wat bij de
voedselbank ‘loopt’ is niet gedaald maar gestegen.
Kinderhulpheeft elk schooljaar een campagne. Dit jaar:
Onbezorgd weer naar school..?Nog even en de scholen beginnen weer! Voor veel kinderen en jongeren hét moment om weer met een goedgevulde rugzak vol schoolspullen en zomerse herinneringen terug te keren in de klas. Maar niet iedere scholier kan weer onbezorgd naar
school...
1 op de 12 kinderen groeit op in armoede. In Nederland. Lees: in Nederland! In ons hoog
opgeleide, goed verzorgde zorgstaatje. Blijkbaar is niet alles goed verzorgd.
Of verdeeld. Want het geld lijkt er wel te zijn.
Deze kinderen minimaliseren sowieso. Op spullen, speelgoed en kleding. Maar daardoor
ook op herinneringen maken. Een gratis dagje uit is net zo leuk als een betaald
dagje uit. Maar een betaald dagje uit is wel leuk om een keer te doen. Maximaal
genieten op zo’n dag. Lekker naar het zwembad, of een pretpark en daar nog
tijden van kunnen nagenieten. Dat gun je toch elk kind. Én elke ouder, want je
kind zien genieten geeft maximaal geluk.
Ik wil uit levensovertuiging minimaliseren, omdat ik de aarde niet nog meer wil belasten
dan noodzakelijk. Ik wil minimaliseren op onnodige dingen zodat ik kan
maximaliseren op blije koppies, van gratis of betaalde dagjes weg. Want geld
kun je helaas maar 1 keer uitgeven.
Je geld of je leven.